Η Γκίλντα Φρούμκιν Βασιλειάδη άρχισε από πολύ μικρή να ζωγραφίζει, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη έφεση, αισθαντικότητα και δεξιότητα στην χρήση χρωμάτων και μορφών μέσα από διάφορα υλικά. Το ιδιαίτερο γνώρισμα της Γκίλντα ήταν από τότε η οξύτατη παρατηρητικότητά της και η συνεχής επιθυμία της να ζωγραφίζει εκ του φυσικού. Τα πρώτα της έργα ξεχωρίζουν ήδη για το επιμελημένο τους σχέδιο και τις συvθετικές τους αρετές.

Η Γκίλντα Φρούμκιν εστιάζει την προσοχή της στην ρεαλιστική απόδοση των θεμάτων που επιλέγει, τα οποία προέρχονται από παρατηρήσεις της του κόσμου της θάλασσας και των παρόχθιων περιοχών της, καθώς και από υπαίθρια τοπία αστικών ή ημιαστικών περιοχών στις οποίες εμφανίζεται η φύση να συντροφεύει ανθρώπινες ενασχολήσεις μέσα από μια καθημερινότητα γεμάτη νοσταλγία, επιθυμίες ζωής και λυρισμό.

Συνήθως ζωγραφίζει με “πλαίσιο μέσα στο πλαίσιο” τα θέματά της, αξιoπoιώvτας παραλλήλως την φυσική και τεχνητή σκιά, ως διαλεκτική αντιπαράθεση και αλληλοπεριχωρητικό πλέγμα χρωματικών τόνων.

Η ζωγράφος εξεικονίζει μορφές αποδίδοντας στην υφή των έργων της ενάργεια, σαφήνεια, απτότητα και μια θάλλουσα περιστοχαστική έως ονειρική ατμόσφαιρα. Επικεντρώνεται στις λεπτομέρειες, τις οποίες μεγεθύνει ή τις απομονώνει, επενδύοντάς τις με νότες ελεγείας που μεταδίδουν στον θεατή την διάθεση προσήλωσης και ταυτοχρόνως ενατένισης.

Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη ζωγράφο, που διακρίνεται για το πάθος, την διάθεση εξερεύνησης και μια ποιητική δική της ματιά, η οποία της επιτρέπει να αποκαθηλώνει τα ρεαλιστικά ―κατά τα άλλα― θέματά της από το συγκεκριμένο, καθώς ο τρόπος διαπραγμάτευσής τους αποπνευματώνει τον εικαστικά προσομοιωτικό τους αντικειμενισμό.